یک هفته پر دردسر

هفته گذشته و کمی قبلترش ( نیم هفته قبلترترش!) هفته پر دردسر و سختی برای من و همسرم بود . مادر کنجد ما - که حالا به گفته مدارک باید اندازه یک لیموی کوچیک باشه - حال و روز خوبی نداشت و مدام با مشکلات گوارشی و تهوع و استفراغ دست و پنجه نرم میکرد . طفلی همسرم بدجور بیمار بود و درد وناراحت زیادی رو تحمل کرد  و این بدحالیش ، حال منو هم بدکرده بود .

اینکه یک زن باردار نتونه چیزی بخوره و هرچی هم که بخوره بالا بیاره اصلا چیز خوبی نیست و هم برای سلامت خودش و طبعا سلامت جنینش حسابی نگران کننده اس.  چون مصرف داروهای خاص هم در این دوره ( سه ماهه اول) یا ممنوع است و یا با ملاحظات زیاد و احتیاط کامل همراه است  موجب شد که همسرم درد و ضعف رو تحمل کنه و لی دارو نخوره و این  حالش رو وخیمتر میکرد  .  گاهی می خواستم که  قید بچه رو بزنیم و .... استغفرالله بگذریم.

بالاخره بعد چند روز تحمل درد و بدحالی و رعایت برخی موارد  و با تشخیص  ماما و متخصص گوارش و انجام آزمایش ، مصرف دارویی رو شروع کردیم که  همین  به مرور شرایط رو بهتر کرد .

در این مدت مسئولیت من هم سختر و دشوارتر شده بود و گاهی هم خستگی وفشار های دیگه .   همزمان با حال بد همسرم با بدشانسی هم روبرو شدیم یعنی ماشینمونم خراب شد و از جاش تکون نخورد ! هرچی استارت زدیم روشن نشد که نشد . هر کی رو هم آوردم سر در نیاورد و آخرشم ماشینو کشون کشون بردیم تعمیرگاه که اونم با همفکری و همدلی چند مکانیک محترم  بالاخره صدای خوش موتورو شنیدیم ...  مشکل از یک سنسور کوچولو بود که  اولش نتونسته بودن تشخیص بدن . بماند که اینجور وقتا هزینه ای که میکنی چندبرابر هزینه اصلی هست که اگر همون اول  تشخیص درست داده میشد باید میکردی!

در این مدت بارداری همسرم بواقع احساس کردم که مادران چه ایام سختی را برای تولد یک عضو از اعضای شریف  کره خاکی طی میکنند و  چه درد و رنجی  را بر خود هموار میکنند تا فرزندی را به دنیا بیاورند . و همین جایگاه یک مادر را  ویژه و ممتاز میکند.

هنوز هم که برای مادر لیموی ما  چندین ماه دیگر تا پایان این  ایام  باقیست که امیدوارم با شرایط بهتری  همراه باشد  و با سلامت و تندرستی برای هردویشان ادامه پیدا کند .

امضا : پدر