بازگشت به خانه

1393/5/20 17:53

169 بازدید

اشتراک گذاری

سلام سلام صد تا سلام بلاخره من وپسری از سفر قندهار برگشتیم بههههههه چه سفری بود به ما که خوشش گذشت .

از اولش بگم که وقتی تو راه بودیم با اس به همه (دایی ها و خاله ها و غیره ) خبر دادم ورودت رو که

مضمونش این بود :

به یمن ورود ایلیا به شهر ، کوچه را چراغانی ، حیاط را شسته وفرش قرمز را پهن کنید که جیگر طلای شما وارد میشود ! ستاد استقبال مشتاقان ایلیا خوشمزه

فقط یادمون رفت از اون لحظه عکس بگیریم

روزها پی درپی گذشت تا به روز واکسن دو ماهگیت رسید که اون روز همه مطالب رو توی یه کاغذ نوشتم که وقتی رسیدم برات بذارم اما خوب اون مطلب زیاده و من حرف زیاد دارم .مختصر مینویسم برات

ساعت هشت عمو حامد وخاله مریم اومدن دنبالم وتو رو بردیم مرکز بهداشت اول وزنت کردن شده بودی چهار کیلو بعد نوبت واکسنت شد دلم کباب شد وقتی صورت کبود از دردت رو دیدم وصدات در نمیومد به اصطلاح غش کردی بعد که اومدیم خونه مامان عزیز وخاله فاطمه شروع کردن به گذاشتن کمپرس آب سرد خدا رو شکر دمای بدنت از 37/3بالاتر نشد.

اون شب مصادف بود با اولین بازی ایران تو جام جهانی ومن ومامان عزیز بیدار بودیم که تو تب نکنی که خدا رو شکر نکردی روز بعد هم پاهات رو بستم که تکون نخوره دردت بیاد

صبادایی همیشه میگفت بهت ایلیای ناز من هههخخخ بوس

تهمینه خاله پوران بهت میگفت عشق من هههخخخ عجب هاااااااااا محبت

کلا خاطر خواه زیاد داشتی آخه پسر من اهل گریه های وحشتناک نبود وشب بی سر وصدا میخوابیدوصبح کله سحر بیدار میشد ومیرفت سمت بابایی ومامان عزیزشو خاله اش رو بیدار میکرد سحرها هم که ما بیدار میشدیم تو خواب بودی جز یه بار که تعجب کرده بودی وهی میخندیدی .مامان عزیز برات یه ننو درست کرده بود که به اسم تو بود اما به کام امیر محمد وملیکا و آرین خنده تا شیطونی میکردن ماماناشون زود تو اون میذاشتن واونا هم میخوابیدن

مامان عزیزت بد عادتت کرده همش باهات حرف میزد وکنارت بود الان که اومدیم دوست داری هی ما باهات حرف بزنیم همش هم دوست داری مثل اونجا دور وبرت شلوغ باشه اما اینجا اینطوری نیست و اوایل بهانه میگرفتی گریه میکردی ما هم همش باهات حرف میزنیم وسعی میکنیم یکیمون کنارت باشه

واما ورودت به چهار ماهگی وشروع " حریره بادوم "به به .